.:: SATOR ::.

Kesseg

Lassarden jest jednym z większych miast. To obowiązkowa pozycja na liście każdej karawany kupieckiej, gdyż tu łączą się szlaki handlowe większości ras Faerunu. Można tu więc nabyć zarówno pierwszorzędną mithrilową kolczugę jak i elficki łuk refleksyjny wykonany w najgłębszych zakamarkach puszczy. Miasto przyciąga zatem wielu trefnisiów, bardów, czy oszustów skuszonych łatwym zarobkiem. Lassarden posiada doskonale zorganizowaną straż, wprawioną w wyłapywaniu łotrzyków i przemytników. Burmistrzem jest sędziwy lord Roderick Southwind. Okolica szczyci się tym, że mimo licznego przepływu towarów i kupców ryzyko napadów rabunkowych zostało zminimalizowane dzięki nowemu komendantowi straży, którym został półork Artur, zarekomendowany na to stanowisko przez jednego z miejscowych magnatów. Kolejną rzeczą odróżniającą miasto od innych jest katedra poświęcona bóstwu łotrzyków Olidammarze. Jest to jedyny taki przybytek w całym Faerunie, gdyż wyznawcy tej religii nie przykładają wielkiej wagi do kultu, najczęściej wychylenie kufla piwa z gromkim okrzykiem "Za Olidammarę!" to dla nich szczyt religijności. Latem, tak jak teraz, gdy sezon handlowy w pełni można tu spotkać przedstawicieli niemal każdej rasy, a kroki podróżnych kierują się zazwyczaj w stronę karczm, których pełno jest w mieście. Do najpopularniejszych zaliczają się "Pod śmiejącym się łotrzykiem", "Zakrzywiony sztylet", "Gospoda u Elizy" oraz "Ręka sprawiedliwości" (tylko dla paladynów!).
Rain Ishan’ti, Rita Manswet i Kaisa Mehr spotkały się podróżując do owego miasta i choć nie zaprzyjaźniły się, to jednak postanowiły ruszyć dalej razem. Każdej z pań na dobre zbrzydła już samotność.
"Ta droga prowadzi do Lassarden" - Gin poinformowała nie umiejące czytać towarzyszki odcyfrowawszy stojący na środku rozdroży drogowskaz.
Nie ucieszyło to trzech pań, gdyż nieco dalej przy tej drodze rozłożyła się obozem mała grupa podejrzanych wagabundów.

Kaczuszk@

Niepewnie kładę rękę na jednym z moich noży do rzucania i spoglądam po moich towarzyszkach, żeby zobaczyć, jak one zareagują.

Marcina

"Sięganie do noża średnio mnie przekonuje" myślę, spoglądając na Ritę. "To trochę tak jakby od razu rzucać im wyzwanie."
Ale w gruncie rzeczy też nie czuję się zbyt pewnie. W końcu jakby na to nie patrzeć, jest nas tylko trójka. A ja wiem czy one nie biegają szybciej ode mnie?

Asmodeus

"Rita już się szykuje w razie czego również sprawdzę czy sztylet jest na swoim miejscu lecz nie mam ochoty wszczynać bójek na "dzień dobry"" myślę i rozglądam się gdzie w razie czego można uciec

Kesseg

Kaisa stwierdza, że uciec mogłaby w dowolnym kierunku - z powrotem drogą na rozstaje, na lewo - w stronę pól lub na prawo do niezbyt gęstego lasku.

Tymczasem od strony obozowiska dobiega wybuch śmiechu a chwilę potem kilka głosów zaczyna śpiewać wesołą, nieco sprośną piosenkę, jedną z tych, które są tak popularne wśród prostego ludu. Lisica rozpoznała nawet tytuł: "Kusa Janka"

Asmodeus

postanawiam że powinnyśmy iść dalej

Marcina

Nie wierzę, żeby ludzie, którzy śpiewają takie rzeczy mogą zrobić komuś krzywdę. Poza tym wydaje mi się, że ich głosy są już lekko zapijaczone, więc ewentualna walka byłaby prostsza. Z resztą Kaisa chyba podjęła jakąś decyzję, nie można więc zostawać z tyłu. Ruszam więc z miejsca.

Kesseg

Trzy panienki starają się przejść spokojnie obok obozowiska.
Wtem na drodze, w wybuchu różowego dymu, pojawia się półelf w czarnych spodniach, zielonym kubraku i z włosami ufarbowanymi na wszystkie kolory tęczy.
- Witam panie! - zawołał wesoło i z zaraźliwym entuzjazmem - Czyżbyście aż tak się śpieszyły, że nie znajdziecie czasu na zaśpiewanie z nami piosenki lub dwóch i wypicie kubeczka wina? - ukłonił się niczym trefniś.

Asmodeus

" no nie wiem, mama zawsze uczyła mnie żeby nie rozmawiać z nieznajomymi, ahh ale skoro pan tak ładnie prosi" odpowiadam spokojnie wręcz kokieteryjnie

na stronie do Rity "moja droga zauważyłaś panowie chyba wracają z miasta, z pełnymi sakwami"

Marcina

Doskonale słyszę szept Kaisy. Nie do końca o to mi chodziło, gdy myślałam, że grupa nie powinna być zagrożeniem. Ale do przyjęcia propozycji półelfa skłania mnie fakt, że nawet pijane do imentu mają bardzo piękne głosy. A ja naprawdę dawno nie miałam okazji do śpiewu. I picia...

Kesseg

Półelf uśmiechnął się szeroko.
- Zatem proszę, moje panie. - złapał Ritę i Kaisę pod ręce i poprowadził do obozowiska. Pośrodku podróżnych, barwnie pomalowanych namiotów paliło się niewielkie ognisko, na którym dopiekały się resztki jakichś dużych ptaków.
Dookoła płomienia siedzieli: niziołek w błazeńskiej czapce na głowie. Dla kontrastu reszta jego ubioru była smoliście czarna; atletycznie zbudowany zielonoskóry półork mający na sobie jedynie skórzane spodnie; kobieta w jasnej, prostej sukience bawiąca się krótkim nożem oraz rudobrody krasnolud odziany w intensywną żółć, który zaczął właśnie intonować "piosenkę o wesołej młynareczce".
- Danny, Grunk, Elia oraz Dragor. - przedstawił po kolei półelf - A ja jestem Malabadiasz, ale piękne panie mogą mi mówić po prostu "Mal".

Asmodeus

" jak sobie życzysz Mal" dzięki temu że szanowny pan Mal zlapał mnie i Ritę zdążyłam się zorientować gdzie trzyma sakiewkę

Kesseg

Kaisa ze zdumieniem zauważyła, że półelf nie ma przy pasie sakiewki. Ani też w żadnym innym widocznym miejscu. Szybki rzut oka wystarczył jej, by móc powiedzieć, ze pozostali wędrowcy również nie noszą przy sobie pieniędzy.

Marcina

- A niepiękne panie? - rzuciam w stronęMalabadiasza, będąc odrobinę niezadowolona z okazanego mi braku uwagi.

Kesseg

- Ależ cóż to za pomysł! - wykrzyknął półelf - Nie ma "niepięknych" kobiet! Są tylko mężczyźni, którzy nie umieją patrzeć... Proszę, siadajcie!
Zignorowany krasnolud przestał śpiewać, zamiast tego pociągnął tęgi łyk z trzymanej w ręku karafki.
Niziołek Danny wstał ustępując miejsce Rain.
- Gdzie wy iść? - zapytał półork nieprzyjemnym, chrapliwym basem.
- Grunk, przynieś mi pomarańczę, proooszę. - zwróciła się do niego Elia.
Zielonoskóry zniknął w jednym z namiotów.

Asmodeus

"tam gdzie nogi poniosą , a wy"??

Kesseg

- Do Lassarden, miasta cieszącego się szczególną łaską naszego ukochanego Olidammary! - odparł półelf.
- Za Olidammarę! - wzniósł toast krasnolud i łyknął solidnie.
Półork wyszedł z namiotu niosąc pomarańczę, którą jednym ruchem rozerwał na dwie równe połówki.
- Dziękuję. - Elia odbierając swoją część posłała zielonoskóremu wdzięczny uśmiech.
- Macie ochotę? - Danny potrząsnął flaszką, w której coś zabulgotało zachęcająco.

Asmodeus

-niegrzecznie było by odmówić- patrze na rozpromienione oczy Gin i śmiać mi się z niej chce

Kesseg

Niziołek podał Souris naczynie.
Półork pochłonął swoją połówkę pomarańczy i najwidoczniej nadal głodny 'zaopiekował się' resztą pieczonego mięsa.
Krasnolud wstał, choć nie dodało mu to zbyt wielu centymetrów, odchrząknął i zaczął śpiewać:
-"W tawernie "Pod Słoniem" jak zwykle był tłok.
McCarthy grał w kości, pił piwo jak smok.
Co rzut, to dwie szóstki, a czasem i trzy.
Ech, łza się kręciła na widok tej gry.

Do gry zasiadł Oskar zwalisty jak tur
I garść złotych monet wyrzucił na stół.
Rzucali na zmianę - McCarthy i on,
I przegrał wnet Oskar swój półroczny żołd."*

Pozostali szybko dołączyli do śpiewu. Grunk fałszował, ale nikt się tym nie przejmował.
- Och tak. - w oku krasnoluda naprawdę zakręciła się łza - Nie mogę się doczekać kufelka świetnego piwa i śpiewu do rana "Pod śmiejącym się łotrzykiem".
- Już niedługo! - zapewnił półelf.
- Ma rację. - rzekła dziewczyna - Powinniśmy jeszcze dziś dotrzeć do miasta.

*Fragment szanty "Kanonier McCarthy"

Marcina

Odbieram od Keisy butelkę i pociągam łyka. Dawno nie piłam - być może nie powinnam nawet zaczynać - ale nie chcę być niegrzeczna. Piosenka krasnoluda rozbawiła mnie, ale nie na tyle, żeby zaprezentować coś z własnego repertuaru.
- Może do Lassarden powędrujemy razem? - pytam niepewnie. - Razem jest bezpieczniej... - dodaję i po chwili dopiero orientuję się co wywołało u grupy łotrzyków chóralny śmiech.