.:: SATOR ::.

Kesseg

Czarodziejka bez trudu odnajduje na rynku ratusz. Wchodzi do środku i staje się świadkiem niepokojącej sceny. Kilkunastu dostojnych, bogato odzianych mężczyzn w popłochu ucieka z głównej sali. Strażnicy miejscy stanęli pod ścianą starając się możliwie nie rzucać w oczy a urzędników nigdzie nie było widać. Z głównej sali dobiegały pokrzykiwania i przekleństwa. Widać ktoś miał bardzo zły dzień...

Marcina

Ruszam szybko w stronę sali. Zastanawiam się co się dzieje - czy można coś pomóc - i czy można coś na tym zarobić. Nie niepokojona przez nikogo przekraczam próg...

Kesseg

Po sali krążył niemłody już, ale niezwykle energiczny, szpakowaty mężczyzna z imponującymi wąsami. Miał zaczerwienioną twarz a jego oczy ciskały błyskawice. Gdy weszłaś, krzyknął:
- Czego znowu nie zrozumieliście?!
Wtem opuścił wzniesione w gniewnym geście ręce i zamrugał. Po czym zaczął ciszej, głosem w którym pobrzmiewało zażenowanie:
- Bardzo panienkę przepraszam. Nie poznałem. - tłumaczył się nerwowo - To wszystko przez tych... - wykonał półkolisty gest, którym objął podłużny stół i fotele, na których niedawno musieli siedzieć członkowie rady miejskiej - Ech, ciężko w dzisiejszych czasach o kompetentnych doradców i dobrą służbę. - rozłożył ręce w geście bezradności - Co panienkę tu sprowadza?

Marcina

Niełatwo mnie rozbawić, a mimo to na widok zastraszonej rady miejskiej ogarnia mnie wesołość.
- Mam ważną przesyłkę dla burmistrza Lassarden. - mówię z taką powagą, na jaką mogę się zdobyć.

Kesseg

- Masz go przed sobą. - mężczyzna kłania się niedbale - Pokaż, co tam dla mnie masz... Muszę coś podpisywać, albo płacić?

Marcina

- Nie, nie trzeba - mówię. Wiem, że elfka i tak będzie wiedzieć czy wywiązałam się z umowy. - Proszę - mówię, podając mu pudełko.

Kesseg

- Dziękuję. - twarz rozjaśnia mu się w uśmiechu - Jeśli to wszystko, muszę przeprosić panienkę, mam dużo pracy...

Marcina

Spkojnie wychodzę. Teraz - świątynia Olidammary. Ponieważ jest to najbardziej znany punkt miasta, nie mam probloemów z odnalezieniem jej. Podziwiając przepych, wchodzę do środka.

Asmodeus

Odkad weszlysmy do swiatyni zaczelo mi si krecic w glowie oczy zaszy mi mgla niedobrze mi, mdleje

Kaczuszk@

Zauważam, że z moją towarzyszką jest coś nie tak. Łapię ją, dzięki czemu nie upada na posadzkę.
- Kaisa! Kaisa! Co ci jest? - pytam, potrząsając nią lekko.

Kesseg

Usłyszawszy krzyki, dwójka kapłanów szybko podbiegła do dziewczyn. Kaisa szybko odzyskała przytomność, gdy tylko jeden z nich nałożył na nią dłonie i wypowiedział krótką modlitwę.
- Dobrze się czujesz? - zapytał drugi, starszy kapłan.

Verso Black Rose · Wysłany: Pon 23:52, 09 Mar 2009 Temat postu:

- Zwykle nasza świątynia nie działa w ten sposób na ludzi. Mam nadzieję, że był to wyraz zachwytu. - przeniósł wzrok na drugą łotrzycę - Czy twoja przyjaciółka do tej pory czuła się normalnie?

Asmodeus · Wysłany: Wto 1:52, 10 Mar 2009 Temat postu:

...A gdy mi się kręci
W głowie mi wiruje
Wszystko wtedy mylę
Prawdy poszukuje...

Marcina · Wysłany: Wto 18:29, 10 Mar 2009 Temat postu:

Wewnątrz świątyni dostrzegam dziwną scenę - Rita pochyla się nad leżącą Kaisą, a scenie przygląda się dwóch kapłanów. Podchodzę bliżej, żeby lepiej się przyjrzeć. Lekko skłaniam głową w kierunku kapłanów.
- Co jest? - pytam Ritę.

Kaczuszk@ · Wysłany: Wto 22:58, 10 Mar 2009 Temat postu:

Patrzę zaniepokojona na kapłanów i Rain.
- Ona... zrobiło jej się słabo, jak tylko weszłyśmy tutaj. - wyjaśniam. - Nie wiem, co jej jest. Wcześniej chyba czuła się dobrze.

Verso Black Rose · Wysłany: Wto 23:14, 10 Mar 2009 Temat postu:

- Skoro to świątynia jest powodem jej złego samopoczucia, może powinniśmy ją zabrać na zewnątrz? - zaproponował kapłan.

Marcina · Wysłany: Wto 23:35, 10 Mar 2009 Temat postu:

Pierwszy kapłan chwycił Kaisę pod ramiona, a drugi kapłan szybko podtrzymał jej nogi. Po chwili wszyscy byli już na zewnątrz.
- Dzięki - mówię mało konwencjonalnie. - Rain Ishan'ti. - przedstawiam się, wyciągając przed siebie rękę.

Kaczuszk@ · Wysłany: Wto 23:55, 10 Mar 2009 Temat postu:

- Lisica. - mówię, ale nie wyciągam ręki do kapłanów. Słyszałam co prawda o Olidammarze, mój mistrz był nawet jego wyznawcą, jednak ja nigdy nie myślałam o religii, a kapłanów nie darzyłam zaufaniem. Może to był mój błąd. Może powinnam pomodlić się do kogokolwiek przed moim niefortunnym włamaniem? Może to by coś pomogło?
Pochylam się do Kaisy.
- Jak się teraz czujesz? - pytam.

Asmodeus · Wysłany: Śro 11:31, 11 Mar 2009 Temat postu:

nagle wszystko pojaśniało, szybko wstała wyrywając się przy tym kapłanom którzy mnie do tej pory podtrzymywali
-CO SIĘ STAŁO??- pytam przerażona

Kaczuszk@ · Wysłany: Pią 21:26, 13 Mar 2009 Temat postu:

- Wygląda na to, że znowu zemdlałaś, tylko tym razem naprawdę. - odpowiadam z przekąsem, uspokojona, że Kaisa już całkowicie odzyskała przytomność. - Trzeba było zjeść śniadanie.