.:: SATOR ::.

Asmodeus

...i płaczkiem

Strzyga

Kesseg

Ale mięczakiem można być tylko do pewnego punktu, w którym następuje załamanie. Nie chciałbym stanąć na drodze Rafała, gdy ten "pęknie" i się wścieknie. Mi on przypomina kapitan Unohanę z Bleacha.

Verso Black Rose

Ja myślę, że zamiast naprawdę wybuchnąć, bardziej zamknąłby się w sobie.

Strzyga

Zgadzam się z Verso. Nie wszyscy mają tendencję do wściekania się w obliczu trudnych sytuacji. Niektórzy załamują się jeszcze bardziej.

Asmodeus

niewiem ale dla mnie on zawsze jakąś taka beksą był

Velveten

Walnę wam jak słowo:) ja czekam na ten właśnie moment, gdzie Rafał przestanie być płaczką a zrobi coś wielkiego. Zresztą, takie histeryczne osoby mają to do siebie, że następuje u nich moment krytyczny i albo robią coś bardzo odważnego, albo coś bardzo głupiego. Albo obie na raz:) przestańcie po nim jechać, on tylko płakał, co wy, nie umiecie płakać, czy co? Zero wrażliwości...XD

Strzyga

Marcina

Rafał może i jest sympatyczny, ale w tej powieści potrzebny jest ktoś słaby i beczący non stop, bo wszyscy inni aniołowie to typy macho.
A co do braku wrażliwości to sama jestem istotą okropnie płaczliwą, co jak wiem jest bardzo uciążliwe dla otoczenia Razz

Może dlatego Rafał mnie wkurza, za bardzo mnie czasem przypomina ;P

Kesseg

Strzyga

Marcina

Gabryś... "łaskawy tyran" Razz

Tak trochę mi się kojarzy z Vetinarim (tylko dużo mniej bezwzględnym). A co do typu macho miałam na myśli to, że oni wszyscy w tych swoich rolach są w jakiś sposób idealni, tylko on taka niedojda, dla równowagi...

EDIT:
Łomatko, to mój 666 post... ;P

Velveten

Już podwijam rękawy, możecie wiać...
Nie zgodzę się never, że Rafałek jest tylko tłem. Pozostali są tłem, ot co. Uriel, Fanuel, Sariel, w powieści tylko się o nich wspomina i to ledwo-ledwo. A Gabrysia faktycznie ciężko upchnąć w jakiś schemacik.
A wracając do Rafała, to on dopiero pokazał uczucia! Przecież najbardziej ukochana przez niego osoba (istota?) odeszła! Bez słowa! To jest dopiero tragizm! A pozostali też by się popłakali tylko od nich więcej zależało (Gabryś został regentem w końcu...)

Verso Black Rose

Gabryś dowiedział się jako pierwszy i jest wyraźnie napisane, że nie popłakał by się dokładnie z powodu odejścia Pana.

"Powinien rozpaczać, płakać, tłuc łbem o ścianę, ale nie potrafił. Pewnie łzy przyniosłyby ulgę, lecz Gabriel nie umiał opłakiwać straty, która powinna złamać serce każdego anioła. Gorzki grymas wykrzywił usta regenta. To nie tragedia wywołała u niego atak paniki, ale proste pytanie: co dalej?"

Ale ten typ tak ma. Wink

Kesseg

Ja myślę, że Pan odszedł między innymi dlatego, że uczucia aniołów do Niego osłabły, co widać właśnie w tym braku rozpaczy... w takim strasznie zdroworozsądkowym podejściu.

Velveten

O O Właśnie:) bardzo dziękuję. Prosta sprawa: Pan odszedl, bo aniołowie przestali interesować się Nim emocjonalnie (głupio to zabrzmialo, wiem) przez takie właśnie podejście czysto polityczne. Za dużo myślenia, za mało wiary

Verso Black Rose

No tak, ale odszedł i zostawił ich z niczym.
Przez kolejne wieki nauczyli się sobie radzić bez Pana (o którego zniknięciu większość aniołów nawet nie wie), a ich wiara specjalnie nie wzrosła.

Asmodeus

poradzili sobie nawet z Siewcą bez interwencji Pana...może on wlasnie chcial żeby jego aniolki stały sie niezależne

Strzyga

To jest chyba właśnie największe niedociągnięcie książki. No bo, ja słabo wierzę w takie zbiurokratyzowane, zorganizowane Niebo. Owszem, to zabawne i ciekawe podejście, ale czasami... no jakoś nie leży.

Velveten · Wysłany: Wto 14:00, 03 Mar 2009 Temat postu:

Leżeć nie leży, ale wciąga że hej ho Very Happy