.:: SATOR ::.

Ananiel

Miło, że wróciłaś Very Happy

Ano trochę odżyło, chociaż wydaje mi się, że koło września aktywność była ciut większa. Szkoda tylko, że żaden admin nie wrócił.
Bramy są naprawdę całkiem, całkiem, chociaż miejscami denerwują, bo pani Maja sama zapomniała co pisała oraz zaczęła pomijać niektórych bohaterów. Np. Mrocznych nie uświadczysz, oprócz Beliala w ilościach śladowych.
Dla mnie jest tam trochę za dużo Daimona, a za mało Głębian. I tak czekam na kokejną część, zwłaszcza, że akcja ma się podobno na kilka rozdziałów przenieść do Głębi.
Część nowych postaci jest całkiem miła. Pokochałam Orfaniela, gość jest świetny serce

Sammuramat

Dla mnie największą wadą najnowszego tomu była znikoma liczba scen z moimi ukochanymi Dżibrilem i Razjelem. Wink

Jakość i poziom scen jednak trochę rekompensuje ich ilość.

Oczywiście, Daimona jest zdecydowanie za dużo w książce (nic dziwnego, wszak main hero i fav autorki Rolling Eyes

).

Historia z Luckiem mnie zupełnie nie przekonuje. Stary chłop już, a zachowuje się niemal gorzej niż neurotyczny nastolatek po wyrwaniu się na upragnioną wolność. Twisted Evil

Za hinduistycznym panteonem i motywem wędrówki średnio przepadam, ale spodobało mi się jego ukazanie przez Maję Kossakowską. Podobnie jak krainy Poza Czasem.

Ogólnie naprawdę dobra lektura - przede wszystkim ucieszyłam się z powrotu aniołków po tylu latach! Very Happy

Kruk_Śmierci · Wysłany: Pon 16:27, 06 Mar 2017 Temat postu:

A ja podziwiam Lucka, za odwagę i upór, aby dotrzeć do Jasności i wyjaśnić sobie parę zaległych spraw. Można się śmiać, że to stary chłop i w ogóle, ale patrząc na jego całokształt przeżyć, też bym była upojona wolnością gdybym nagle znalazła się na jego miejscu. Co więcej, bawi mnie, że Razjel i Gabryś są tacy nieszczęśliwi na wieść o potencjalnym pobycie Jasności - oni się boją stanąć przed Panem, a Lucyfer wręcz przeciwnie, wychodzi Jasności na przeciw, szuka Jej. I raczej nie by przepraszać za szczeniackie błędy.
W sumie to tylko Samael w Siewcy Wiatru jeszcze byłby gotów na takie spotkanie - by wykrzyczeć Panu w twarz co o nim sądzi.

Na serio, tylko Samaela* mi tu brakuje w tej powieści, bo cudownie byłoby zobaczyć te "dwie czarne i cholernie wściekłe owce" będące połączone wspólnym celem chociaż jeszcze raz.

*Skłamałam, nie obraziłabym się za Litiela, Baala Chanana albo ogólnie Kruki Śmierci xD

Sammuramat · Wysłany: Pon 22:15, 06 Mar 2017 Temat postu:

Napisałaś celne spostrzeżenie - to prawda, że Lucyfer w przeciwieństwie do Razjela i Gabriela nie boi się spotkania z Jasnością. Może dlatego, że on ciągle wierzy, że nie zrobił nic złego i oczekuje na przebaczenie ze strony Pana albo chociaż wzajemne wyjaśnienie dawnych zaszłości.
Natomiast Gabriel & Razjel zdają sobie sprawę, że wiele przeskrobali, starając się utrzymać Królestwo i cały świat (łącznie z ziemią) w jednym kawałku. Wink

Pewnie obawiają się, czy, wzorem Jaldabaota, nie przestali być wiernymi sługami Pana. Very Happy

Mają jednak więcej samoświadomości albo zdrowego rozsądku niż Lucyfer.

Szkoda, że za swój wybryk x tysięcy lat temu Lucyfer musi siedzieć w Otchłani, ale zachowuje się momentami (o ile nie cały czas) niedojrzale.
Jego "ucieczka" była lekkomyślna i nielojalna wobec Asmodeusza.
Przecież Lucek powinien zdawać sobie sprawę, że jak zniknie, Mod nie utrzyma się na stołku imperatorskim i rozpęta się piekło w piekle. Razz

Mimo to beztrosko złamał obietnicę daną przyjacielowi.
Co więcej, wybierając się na wyprawę, nie miał pewności, ze tam w Strefach Poza Czasem kryje się Jasność.
A co się stanie, jeśli to Antykreator?

Kruk_Śmierci · Wysłany: Wto 6:09, 07 Mar 2017 Temat postu:

Myślę, że świadomość Lucyfera jest bardziej złożona, niż własne wyobrażenie bycia tym dobrym. On doskonale sobie zdaje sprawę, że ma ręce splamione krwią i nie wydaje mi się, że oczekuje przeprosin lub wybaczenia. Nawet jeśli ani on ani Pan nie uzna racji drugiego, on chce uciąć tą szczerą pogawędkę i wyjaśnić sobie to, co nigdy nie zostało wyjaśnione. Nawet jeśli ma to przypłacić życiem.
Właściwie to myślę, że Lucyfer od dawna jest na skraju swoistego załamania - już w Zbieraczu widać było, że mu ciąży bycie wiecznym złym, na którego zawsze wszystko można zwalić. To oczywiście moje wyobrażenie, ale wydaje mi się, że on boryka się z depresją, tym dławiącym poczuciem porażki, bezsensu, zdrady ze strony brata /przyjaciela (Samaela), ale także z bezsilnością na wszechobecną niesprawiedliwość, która niejako pochodzi od samej Jasności. I nie ważne jakby się starał, nie potrafi tego zmienić. Może to głupie, może lekkomyślne, ale bunty Lucyfera to nie są jakieś tymczasowe kaprysy, ale wynikają z tego w co wierzy. Bo jeśli się nie zbuntuje, jeśli raz chociaż skuli się po sobie, okaże obojętność czy rozsądek weźmie górę, to tak jakby on sam siebie zdradził. I wtedy będzie już kompletna porażka. Tak było z buntem, gdzie zabrnął za daleko, by móc się wycofać bez poczucia uszczerbku na własnych ideałach (i honorze), tak było z przeciwstawieniem się planom zniszczenia Ziemi, bo na przekór złu i niesprawiedliwości tliło się tu życie warte obrony. Nawet jeśli są to bunty osamotnione - bo innym brak odwagi, chęci czy empatii - nie zbuntowanie się byłoby gorsze niż faktyczna klęska.

Z jednej strony, może więc Lampka właśnie szuka sensu tego wszystkiego, czemu Pan pozwolił na bunt, czemu ze wszystkich aniołów, którzy się zbuntowali to jego ukoronował na cesarza Piekła i czemu przyzwala na te wszystkie okropne podłości do których nawet sami aniołowie są zdolni skoro wystarczy(ło) Jego jedno słowo, aby przywrócić wszystkich do ładu. Jednocześnie myślę, że Lucyfer ma też wiele do "wykrzyczenia", bo to Jasność ustanowiła aroganckich eonów u władzy z Jaldabaotem na czele, którzy przez wieki podtrzymywali upokarzający podział na kasty - podział na którym zyskiwali Świetliści, a przez który cierpieli ci najbiedniejsi. Potem zaś Jasność nagle se poszła w cholerę bez słowa i w pewien sposób ponosi winę za całe to zamieszanie, przelewanie krwi dla większego dobra, etc. Ja z niecierpliwością oczekują dalszego przebiegu historii, bo osobiście myślę, że relacje Lucyfera z Panem są zupełnie inne - bardziej personalne, bardziej powikłane (może jak losy Hioba?) niż reszty archaniołów, a nawet i Daimona, tego najwierniejszego z żołnierzy Jasności.
Dodatkowo, słowa Apolyona bardzo mnie zastanawiają odnośnie roli Lucyfera w planie Pana:

Sammuramat · Wysłany: Wto 21:30, 07 Mar 2017 Temat postu:

Kruk_Śmierci · Wysłany: Śro 2:50, 08 Mar 2017 Temat postu:

A dziękuję ; )
Hm. Na dobrą sprawę, to niemal każdy z archaniołów - z Gabrielem i Razjelem na czele - może podświadomie pragnąć przebaczenia ze strony Jasności. W końcu po tylu wiekach mają za co przepraszać xD Co z tego wyniknie, dowiemy się niebawem... o ile w ogóle dojdzie do jakieś wymiany zdań ze Światłością.

Sammuramat · Wysłany: Czw 0:58, 09 Mar 2017 Temat postu:

Kruk_Śmierci · Wysłany: Czw 6:01, 09 Mar 2017 Temat postu:

Cóż, jakoś trzeba napędzić fabułę, a skoro tak sobie autorka wyobraziła przebieg zdarzeń, nic nie poradzimy... Chociaż ja osobiście się cieszę z Litiela i Kruków Śmierci, ale to ja xD

Nie oskarżam Razjela o nieudolność - ale sam fakt, że taki potężny mag został okradziony tylko wzmaga podejrzenie, że ktoś naprawdę niebezpieczny jest zaangażowany w kradzież księgi. I niejako rozumiem, że Lucyferowi łatwiej było ufać swoim komandosom, niż tym z Nieba. Mnie zaś zastanawia skąd Sophia wiedziała gdzie dokładnie zjawią się komandosi i że będą to Kruki i Szeolici, skoro najemnicy mieli już przygotowane wywary? Jeśli ona na serio tak wyprzedzała każdy ruch koalicji, to czemu nie umiałaby ich zdemaskować wcześniej? Czy to może jakiś zakres jej wielkich mocy by takie rzeczy ustalić?
Hm, żołnierze Michasia mogli dostać namiary od niego i jego wywiadu? Jeśli może pamiętasz, od Siewcowych początków, Michał nie ufał wywiadowi Razjela i w ogóle nie był zbyt przychylny "cywilnej" siatce wywiadowczej. Może jego podwładni po cichu nadzorowali / zbierali informacje o niektórych agentach Razjela? W końcu Michał pewnie miał dostęp do informacji przynajmniej o kilku szpiegach, w tym o Zofielu, który przyniósł informacje o Teratelu posiadającym Księgę (które jednak nie były prawdziwe). Może Michał podupadł na zdrowiu psychicznym dużo wcześniej i to całe szaleństwo zaczęło się kiełkować już przy jego jakieś paranoi, że agentom Razjela nie wolno ufać? Ciężko ocenić.

Sammuramat · Wysłany: Nie 15:04, 12 Mar 2017 Temat postu:

Andate · Wysłany: Pon 21:05, 13 Mar 2017 Temat postu:

Vida Heila · Wysłany: Nie 14:40, 19 Mar 2017 Temat postu:

No to i ja pozwolę sobie na wypowiedź po przeczytaniu.
Ogólnie, mimo tego co wyżej napisaliście, ja jestem na "tak".
Nie przeszkadzało mi to, że znowu tak bardzo się wszystko kręci wokół Daimona (co w moim przypadku nie dziwi).
I ja z początku bardzo bałam się, czy czasem Kossakowska nie wpakuje go w kolejny romans (strzeż Jasności! Nie dopuszczę!).
Jak na ten moment jest w tej kwestii dobrze.
Troszkę mi zgrzytnęło zachowanie Razjela, Gabriela i Lucyfera też, ale nie czepiam się.
Momentami, będę szczera, po macoszemu traktowałam opisy ze Stref, niestety.
Ale końcówka mnie zabiła. Znowu.
Co do zarzutu Andante, ile razy może zmartwychwstawać jeden anioł. Cóż, w przypadku Daimona, tyle, ile sobie uwidzi Jasność Wink

W Siewcy sama zapowiedziała, że przyjdzie mu umierać po wielokroć.
W każdym razie, ja przebieram nóżkami na drugi tom. Zdecydowanie.