.:: SATOR ::.

Paulela

-Nie należy bać się śmierci, bo kiedy jesteśmy, ona jest nieobecna, gdy przychodzi - nas już nie ma (Epikur)

Jeżeli niebo nawet nie istnieje, to i tak się o tym mie przekonamy...
A niebo jest. Może nie być pod nazwą 'niebo', może być pod nazwą 'Domu'.. nieważne. To miejsce, gdzie jest się szczęśliwym wiecznie i to najpiękniejsze.
I Kościól ma niewiele do gadania, bo tworzą go ludzie żywi, może i z powołaniem niektórzy, ale tylko ludzie.
Ważne, by wierzyć w dobro...

tess

O-Ren, toteż pisałam, pół żartem, pół serio... Wink

A co do wizji Nieba - moim zdaniem z założenia każda jest błędna... Wink

Bo jej nośnikiem, nawet w wypadku Biblii, są słowa. Człowiek nazywa tylko to co zna, a przecież żyjący nie zna Nieba. Opisując je, musi używać słów znanych człowiekowi - więc z miejsca zafałszowuje obraz. Łatwo to sprawdzić, próbując przetłumaczyć teksty z języka jednej grupy językowej na drugą - Eskimosi mają kilkanaście określeń na śnieg, Arabowie - na piasek - czyli na to, co ich otacza, co muszą różnicować. Ale jak tłumaczono Biblię dla Eskimosów, to przedstawiano w niej Fokę Bożą - bo skąd oni mieli wiedzieć, czym jest baranek?

I pewnie Niebo dla nas co coś jeszcze bardziej niezrozumiałego niż dla nich ten Baranek... Wink

Czyli leci Ogród Rozkoszy czy Raj - jako słowo zrozumiałe.

No i Niebo nie może być moim zdaniem podobne do Ziemi choćby dlatego... że nie jest Ziemią. Kto chciałby po śmierci iść do Ogrodu Wujka Józka? Razz

No i wreszcie - dla każdego szczęściem jest co innego. Ania z Zielonego Wzgórza marzyła, że w Niebie będzie mogła nosić różowe suknie, które będą komponowały się z rudymi włosami... Smile

I ile milionów ludzi, tyle obrazów szczęścia, w dodatku niekoniecznie stałych przez całe życie - różne epoki historyczne... jak tu zakładać, że Niebo jest dla nas czymś wyobrażalnym, skoro każda z tych osób w Niebie ma być szczęśliwa... Wink

Lukseja

Dla mnie niebo jest jak największą liczbą możliwości. Więc w sumie czasami mam ja na Ziemi. Lubię rzeczywistość. Jest taka... houseowata. Brutalna i uczciwa.

Paulela

Rzeczywistość i nierzeczywistość wykluczają się i dlatego są tak piękne.
Zawsze obraz na otaczający jest świat jest błędny, względny. Ale trzeba chociaż starać się opisać to, co chce się wyrazić, nawet coś, czego opisać się nie da...
houseowata rzeczywistość... interesujące określenie, Lux

Lukseja

Jak to: wykluczają się? Przecież łączą się w rzeczywistym dążeniu do rzeczywistości, coś jak... sinusoida. Nigdy nie dotknie osi zerowej, o ile dobrze pamiętam.
Wiesz, ja wiem, że nie rozumiem czemu ludzie uważają House za cynicznego. Fajny facet, ma swoje problemy, zawsze szczery.
Jestem taka sama.
Ciekawe, czemu ludzie mnie nie lubią... <XD>

Paulela

Wykluczają się przez to, że nigdy nie będą takie same. Są od siebie różne przez ustanowiony porządek (nieważne kto/co tego dokonało)
Nie są jak sinusoida. Ludzie są tak samo blisko i daleko nierzeczywistości jak kiedyś. Wyłamują się jednostki. Moje zdanie.

House'a lubię i lubię Ciebie. Uważam się za człowieka, by nie było wątpliwości.

Gabriela

NightFury

Gabriela

Nie obraziłaś mnie.
Sama tak uważam. Dlatego specjalnie spytałam się mojej katechetki z gimnazjum, co ona sądzie na ten temat. Stwierdziła to samo co ty. Jeśli książka nie przesłania mi Boga [, a spotkałam takie osoby] to jej czytanie nie będzie grzechem.

Revoluction is my name

Wtrącę się do dyskusji i powiem coś zupełnie innego. Mnie ta książka zupełnie nie oddaliła od Boga, a wręcz przeciwnie- sprawiła, że zaczęłam wierzyć w Niego bardziej. Wcześniej chodziłam do kościoła, z własnej woli i w ogóle, ale czułam, ze czegoś mi brakuje; że bardziej chcę wierzyć niż rzeczywiście wierzę, jeżeli wiecie o co mi chodzi.
A po przeczytaniu Siewcy jakoś tak... sama nawet nie wiem jak, ale dzięki tej książce "odzyskałam" wiarę w Boga, chociaż nie takiego jakiego przedstawiają księża. Może to dzięki Razjelowi i jego refleksom na temat wolnej woli jako największego daru i wiary, która musi wytrzymać wiele prób oraz tego, że to my musimy zabijać cień zawsze, podczas każdego wyboru i że nikt tego za mnie nie zrobi.
W sumie tak książka dała mi jakieś takie poczucie "rzeczywistości" Nieba jakiekolwiek by ono nie było. A gdybym słuchała mojej katechetki i księdza Natanka dalej bym była małą poganką
Twisted Evil

W ogóle fajne było uczucie jak sobie uświadomiłam, że Gabyś, Michał , Lampka itp to postacie z mojej religii XD