.:: SATOR ::.

Exterminans

Postacie epizodyczne, wiem. Bracia, którzy w zasadzie - poza dodaniem drobniutkiego smaczku - nie wnoszą nic do powieści. A jednak zwrócili moją uwagę tymi króciutkimi scenami, w których się pojawili. Interesuje mnie przyjaźń i miłość braterska jako takie i to pewnie dlatego zapadli mi w pamięć. Najbardziej w momencie, gdy (niestety, nie podam cytatu, gdyż egzemplarz "Siewcy...", z którego korzystałam, stoi teraz na półce u koleżanki) upili się przed bitwą. Jeden z nich powiedział wtedy coś, co bardzo na mnie podziałało - mniej więcej takie oto słowa: "Ty wiesz, co to jest brat? Brat to jest wszystko! (...) Zdechnę za ciebie! Życie za ciebie oddam, braciszku!"
Mała rzecz, a cieszy. Zainteresowali mnie ci dwaj i szkoda, że mało ich było, bo chętnie bym jeszcze o tym braterskim przywiązaniu poczytała.
Ciekawa jestem, czy kogoś jeszcze ten fragment zmusił do oderwania oczu od liter i zachęcił do refleksji. A może tylko ja jestem przewrażliwiona?

Paulela

a wiesz, że mnie też poruszyli Smile

? Ciekawe, niestety nikłe iskierki Smile

Kesseg

Wydaje mi się, że jeden z nich rzeczywiście zginął w bitwie z Siewcą...

Marcina

Ja ich najlepiej pamiętam ze sceny na pobojowisku przy końcu - gdy jeden płakał nad ciałem drugiego i nie chciał go opuścić, choć wokół nie było już żywej duszy...

Kesseg

Tak, to było... prawdziwie przejmujące.

Lukseja

Chema zginął. Af płakał nad ciałem. Jedna z niewielu rzeczy, które poruszyły mnie do głębi przy czytaniu. Bo wszystko mnie poruszyło, ale większość średnio. A to poruszyło najgłębiej. Tuż obok anioła, który oddał życie przytulając bombę.

Issay

Mnie też ta scena ruszyła. Może nie aż tak jak umierające Salamandry, ale jednak. To chyba jedna z niewielu scen tuż po walce, która jest w pełni...realistyczna. Myślę, że to dobre słowo.

Lukseja

Dobrze napisana, bo bez zbędnych słów zbudowana kontrastem. Najpierw dzika balanga, dwaj bracia, a potem jeden brat.

Velveten

Szkoda, że został tylko jeden.

O-Ren

Ta krótka scena ukazuje cały sens książki moim zdaniem. Następuje taka chwile ciszy po bitwie i opłakiwanie zmarłych, którzy oddali swoje życie za Królestwo i pieprzonych świetlistych. Jest pokazany bezsens wojny i jak okrutne są skutki opuszczenia przez Pana swojej trzódki.

......Obraz chwały.........

Exterminans

Mnie zawsze takie sceny jak ta po bitwie wzruszają. Ta z cytatem "na czuja", którą przywołałam w pierwszym pocie również - jak Córka Lucyfera słusznie zauważyła, urzekają swoją prostotą, nie są przesłodzone. A jednocześnie bardzo silnie oddziałują na czytelnika (i cieszę się, że nie tylko ja szczególnie mocno to odbieram).

A przy okazji - natknęliście się może gdzieś w internecie (np. na dA) na jakieś ilustracje Afa i Chemy? Ja kiedyś szukałam, ale niestety nic nie znalazłam.

Velveten

Chcesz, to ci stworzę... Very Happy

Exterminans

LilithBlade

Ha! Odświeżam!
Co do Afa i Chemy to racja, są to postacie jedyne w swoim rodzaju. Butne, z niewyparzonymi gębami, i mocnymi sierpowymi, ale za "braci" są w stanie iść w ogień, a mam tu też na myśli tych z Komanda Szeol i Aniołów Szału. Moje kochane Szaliczki xD
Ksopgiel, Kola, Af, Chema, Alimon, Drago Gamerin i reszta chłopaków są moim oczkiem w głowie. Szczególnie Kola(zonta). Pojawia się co przwda tylko dwa razy. Na imprezie u Hiji zaczyna śpiewać przyśpiewkę Aniołów Szału a w "Żarnach Niebios" w opowiadaniu o Forfaksie robi rozpiernicz z reszą chłopaków, ale nosz kurde... Ja Chce do Aniołów Szału!!!! Niech mnie adoptują!

Irja

Aniołowie Szału są rewelacyjni. Jak piją, jak walczą, jak rozpierdzielają wszystko wokoło. Dla mnie są kwintesencją normalnych, no względnie Smile

, skrzydlatych. Trybików w machinie działania Królestwa. Niezbędnych ale niedocenianych, lub nawet pogardzanych, jeśli dobrze pamiętam przez Nisrocha na przykład...
Af nad ciałem Chemy na długo zapadł mi w pamięć, zresztą każda scena, w którejś ktoś traci rodzinę mnie porusza. Dodam do tego, że ostatnio przemówiła do mnie koncepcja posiadania przez bliźniaków jednej duszy. Patrząc z tej perspektywy ta śmierć nabiera jeszcze bardziej przejmującego wyrazu.
Na dA jest 1 (słownie jeden) art z nimi... Będę po nim miała traumę do końca wszechświata... Serio lojalnie ostrzegam, nie oglądajcie!