.:: SATOR ::.

Lukseja

Terry Pratchett. Mój ulubiony pisarz. Synteza formy i treści, gdzie wynik to więcej niż suma składowych. Mistrz cynizmu i nagle wtrącanej lirycznej nuty. Geniusz w każdym celu. Kiedy wydaje nawet kiepską książkę (moim zdaniem np. Ostatni kontynent") i tak jest warta dziesięć takich pisarek, nie książek, jak na przykład Rowling.
A Kiedy wydaje wielkie dzieło... (moim zdaniem np. "Pomniejsze bóstwa", "Ostatni bohater", "Wyprawa czarownic", "Straż nocna"), to klękajcie narody.
I klękają narody, a w każdym razie te ich najnteligentniejsze części.
Kesseg napisał o ciekawej prawidłowości: mianowicie, trzeba trochę dojrzeć, by w ogóle czytać Pratchetta.
Moim zdaniem jest on także czymś w rodzaju papierka lakmusowego na ludzi - kiedy ktoś nie lubi jego książek, a czytał, to uciekam, bo to może oznaczać, że "chirurgicznie usunięto mu poczucie humoru".
Klękam i wielbię, prawie tak mocno jak Lucyfera i pozdrawiam i całuję mocno wszystkich wielbicieli jego twórczości.
P.S Moja ulubiona postać i to kim będę, jak dorosnę, to Havelock Vetinari. Smile

Asmodeus

ja zaliczyłam 2 podejście do pana Pratchetta. zaczęłam czytać "łups!" i...nadal mi niestety ale nie pasuje Sad

Gamerin

ale to i tak lepiej niż z Władcą Pierścieni pana Tolkiena xD to trzeba przyznać, że jednak bardziej jest znośny i jakoś Ci lepiej przychodzi czytanie go ^^

Kaczuszk@

Lukseja

Ciekawa uwaga. Vimes --> Vetinari? Jeden Vetinari to aż nadto, przy dwóch trzeba by było ewakuować Ankh-Morpork. Ale przypominam jednocześnie rozmowę Havelocka z Drumknottem, nie pamiętam niestety z jakiej książki, gdzie bodajże Rufus mówi, że gdyby nie było Vimesa, Vetinari by musiał go stworzyć. Na co Vetinari odpowiada, że chyba właśnie to zrobił...
Vimes to moim zdaniem taki typowy pył podniesiony ze śmietnika życia, że tak poetycko powiem, i jego rolą jest pewnie stawanie się coraz bardziej diamentowym...
Ciekawam, czy ujrzymy jeszcze jakieś jedno jego oblicze, czy "Łups" nie było jego ostatnim... Jak wiadomo, Parkinson postępuje.

Kaczuszk@

Lukseja

Fakt, bardzo przepraszam. <what the hell?> pomyliłam Alzheimera i Parkinsona, idiotka, nieważne...
Ja po Pratchecie tak samo będę płakać.
Kiedy dowiedziałam się, że Wharton nie żyje, czułam w sobie pustkę.
Boję się więc, jak zareaguję na Pratchetta.
Jasne, że to Vetinari pociąga za sznurki! Nawet lady Margolottę uczył polityki! Smile

Nowa książka Pratchetta pt. "Świat finansjery", a w niej... Moist von Lipwig! nie wiem, czy wiedzieliście, czy nie, ale ja już umieram ze szczęścia zanim ją kupiłam.... Smile

Nevermore

Szczerze mówiąc właśnie Vetinariego lubię najbardziej z całego cyklu. Ex aequo z Babcią Weatherwax. Śmierć też lubię, ale odrobinę mniej. W każdym razie jeśli którakolwiek z tych postaci się pojawia, już wiem, że będzie ciekawie. A właściwie jeszcze ciekawiej bo i bez nich jest wesoło.
Lubię też Vimesa, Susan i Nianię Ogg, ale jednoznacznie nie potrafię podać ulubionej części, co świadczy albo o moim niezdecydowaniu, albo o równym poziomie pisania pana P.

Ag

Kocham Pratchetta. Czytałam wszystkie książki z Świata Dysku po kilka razy. Najbardziej podoba mi się "Straż nocna", "Piekło pocztowe", "Złodziej czasu", "Zimistrz", "Kosiarz" i ... oj chyba prawie wszystkie uwielbiam Wink

A zwróciłyście uwagę na dedykację Niewidocznych Akademików? Obawiam się po niej, że to była ostatnia książka.... ;(

Nevermore

Nie czytałam Akademików... Możesz przytoczyć tą dedykację?

Ag

"Dziękuję XY (nie pamiętam imienia i nazwiska) który PRZEPISAŁ większą część tej książki i nawet był tak miły, że parę razy się uśmiechnął."

Kaczuszk@

Ta dedykacja to: "Książkę tę dedykuję Robowi Wilkinsonowi, który przepisał jej większą część i był tak uprzejmy, że śmiał się od czasu do czasu. I Colinowi Smythe za słowa zachęty."

Są ponoć następne książki w przygotowaniu - "Snuff" (o Vimesie) i "Raising Taxes" (o Lipwigu).

Nevermore

Może wygodniej mu jest pisać ręcznie...?

Hurra! Więcej Vimesa! A co za tym idzie, Vetinariego również serce

No i tyle jeśli chodzi o jego alzheimera.
Najwyżej napisze dwa razy tą samą książkę xD

Ag

To dobrze, że są Smile

Bo dla mnie i paru innych osób to zabrzmiało jakby już sam nie był w stanie pisać...

Nevermore

On ma alzheimera, nie parkinsona xD Da radę, bo o ile wiem, ludzie z alzheimerem nie zapominają, jak się pisze.

Asmodeusz

Pratchettem zaraziła mnie matka, choruje do dziś. To już końcowe stadium choroby, ten nałóg niszczy moje życie. Zostało mi już tylko kilka porcji tego niepowtarzalnego humoru i tych trafnych uwag dotyczących życia. Nie wiem co będzie, gdy już je sobie zaaplikuje, a nowe przestaną się pojawiać. Ciężko jest mi określić ulubioną postać. Każda z nich ma coś w sobie, od Paskudnego Starego Rona, przez G.S.P. Dibllera, Nianię Ogg i cały patrol straży z Vimesem na czele, aż po Lorda Vetinariego. Nawet postaci które pojawiają się na potrzeby jednej książki są perfekcyjnie opracowane, i zapadają w pamięć. Przy łóżku trzymam "Mądrości i humor świata Dysku", doskonale zredagowany zbiór cytatów, które mnie uspakajają. Niech każdy kto docenia twórczość tego autora, będzie pozdrowiony, amen.

Melyn

Ja najlepiej wspominam cykl o "Śmierci" i "Czarownicach z Lancre". Ostatnio odkryłam też, wcale nie tak nowy, "Dobry Omen", napisany we współpracy z Gaimanem. Świetny humor, ciekawi bohaterowie, interesująca fabuła, no i oczywiście TEN styl, czyli to co tygryski lubią najbardziej.

Kaczuszk@

Przeczytałam "W północ się odzieję" i się zaskoczyłam - że Pratchett nadal jest w stanie mnie rozbawić. I że w dziwnie poruszający, poważny sposób poruszył (powtórzenie celowe Wink

) temat przemocy w rodzinie i śmierci. A może tylko ja mam takie wrażenie?

Marcina

Jak wrócę na święta to mi pożyczysz?
Brakuje mi Pratchetta, ostatnio czytam.. Wyspiańskiego...

Merkavoth

Jak słyszę ostatnio cokolwiek nt Pratchetta, to się dołuję. Słyszałem, że miał zamiar przygotowywać się do eutanazji, ale w Anglii nie ma możliwości przeprowadzenia eutanazji poza szpitalem, na czym mu zależy (chciałby w swoim ogródku). Zastanawia się, jak przenieść ogródek gdzieś, gdzie pozwolą...

Kuźwa, wkurza mnie to.