.:: SATOR ::.

Lukseja

Napisane dawno temu, odświeżone, zostawiam, jakie jest, nagle mam ochotę napisać resztę.

Lilo

Wiele jest kobiet pięknych, znacznie mniej wyjątkowych.
Długie palce o bezbarwnych paznokciach wyskrobały z sitka fusy zielonej herbaty przesypując je do kubka. Ponownie nalała gorącej wody.
Ogłoszono ją najpiękniejszą kobietą w Otchłani, piękniejszą nawet niż jej matka i babka.
Herbata paruje, Lilo obserwuje kłęby świetnie widoczne w limbiańskim, zachodzącym słońcu wpadającym przez okno.
Parzyła herbatę trzy razy, pierwsze dwa parzenia zawsze wylewając, tak jak ją nauczono.
Popatrzyła w przysłonięte okno podziwiając czerwień nieba. Prawie jak w domu.
Nalała sobie herbaty do białej filiżanki i napiła się od razu.
Złote włosy same w sobie rzadkie nie były – wiele dziewcząt Asmodeusza takie miało. Pofalowane, długie i gęste żyły własnym życiem, cudownie kontrastując z białą skórą szyi, ramion, twarzy.
Jak zawsze przypominała jej matka, patrząc w córkę oczyma tak pełnymi miłości, że bycie jej obiektem aż bolało, oczy masz po ojcu.
Fioletowe kamienie szlachetne w oprawie czarnych rzęs.
Ale to nie oczy nadal były wyznacznikiem urody.
Figurę miała jak z marzeń, o wąskiej talii i delikatnych łukach. Jednak przede wszystkim chodziło o twarz.
Spóźniał się.
To była twarz anioła, o wielkich oczach, drobnym nosie, wysokich kościach policzkowych i nienagannej cerze. Delikatne brwi i lekkie rumieńce, do tego ten zawsze lekko niepewny, odrobinę przestraszony wyraz.
I ogłoszono ją piękniejszą od Lilith.
Lilo kazała sobie do pokoju przynieść zestaw do parzenia herbaty, jak zwykle płacąc za dzień i za noc.
Płacąc przy okazji karczmarzowi, że jeśli ktokolwiek zapamięta fakt, że się zjawiła, straci głowę. Pieniądze kładzione na jego spracowanej, wielkiej dłoni zostały ocienione subtelną groźbą – pamiętaj, czyją jestem córką. I wnuczką.
Rozpoznano ją w knajpie od razu – nie znała się na magii, nie mogła zmienić wyglądu, natomiast zestaw płaszcza z kapturem zakrywającego wszystko zostawiła jemu.
Druga filiżanka herbaty rozgrzewała nie zmniejszając jednak zdenerwowania.
Lilo zastanowiła się przelotnie, skąd się tutaj wzięła. Dlaczego ukrywa się razem z mężczyzną którego kocha, podczas gdy tylu może mieć jawnie, i to bez skandalu.
Nie zadała sobie trudu odpowiedzi. Odpowiedź była zbyt oczywista.
Siedziała tyłem do drzwi wpatrując się we fragmenty nieba widoczne za oknem, kiedy usłyszała skrzypnięcie drewna o futrynę.
Otworzyła usta chcąc nakazać służbie odejść, odwróciła głowę.
Zdejmował kaptur. Jego oczy błyszczały, kiedy spojrzał na nią i przez moment byłaby gotowa przysiąc – mamo, on kocha mnie równie mocno jak ty, ta miłość nie mieści się w nim.
Kiedy rozgorączkowane dłonie wplotły się we włosy, drżące wargi dotknęły jej ust, powieki przykryły zieleń oczu, wiedziała.
Nie będzie nas nigdy po raz drugi.
A kiedy ugięło się pod nimi łóżko, a Lilo zabrakło tchu z rozkoszy, przelotnie przyszło jej do głowy, jakie to żałosne, że muszą się ukrywać po knajpach, zamiast sypiać w swoich pałacach.
Jednak, gdy jęknęła odrobinę zbyt głośno zaprowadzona na sam szczyt, po raz kolejny wybaczyła sobie tajemnicę, knajpę, skandal.
Regent Królestwa traktował ją jak kochankę, bo nigdy nie mogłaby być żoną. Wolała to niż nic.
Wstyd jej trochę było, że brak jej ambicji na coś więcej.

Marcina

Stylistycznie jest tak średnio, ale nieźle. A treściowo jest super. Podobają mi się wstawki kursywą, są takie... trafne, dobre. Historia mnie zainteresowała i mam nadzieję, że napiszesz coś dalej. CIekawa jestem kim są rodzice Lilo (samo imię tak średnio mi się podoba). Jedyna rzecz, która mi zgrzyta, to to, że ona jest taka idealna zewnętrznie (wewnętrznie chyba jednak jeszcze mało o niej wiemy)... ale to może zazdrość xD
No i ciekawa jestem co w niej właściwie pociąga Gabrysia, bo nie sądzę, żeby był to sam wygląd.
Miła odskocznia od przeyaoizowanego Syndromu xD

Ag

Stylistyka do poprawy. W przeciwieństwie do innych twoich tekstów ten czytało mi się... średnio. Sama bohaterka jak na razie wydaje mi się płaska - ale jeśli rozwiniesz może zmienię zdanie Wink

Aisha

Ojcem Lilo jest Asmodeusz - to po nim ma fiołkowe oczy, prawda? Czyli babcią jest Lilith. Nie wiem, kto mamą...
Tyle się domyśliłam.

Daeva

Matka Lilo musiala być jedną z pracownic w którymś z domów publicznch Zgniłego Chłopca.
Zastanawiam się tylko co takiego dostrzegł w niej Gabriel, Bo nie wydaje mi się by uroda dziewczyny była jedynym kryterium.

Nycia

W końcu jakiś nowy fanfik! Dawno żadnego nie było, oj dawno. Nie mnie się wypowiadać o stylistyce ale jak zrozumiałam to było pisane dawno więc pewnie z mniejszym doświadczeniem i może być troszkę niedopracowane. Co do treści to Gabriel znalazł w końcu swoją Hiję Smile

(nie bij!) Trudno coś więcej napisać bo to chyba tylko taki wstęp do czegoś większego(napisz więcej*ładnie prosi*)
Komentarz Aishy mnie przeraził. Mod w roli ojca jest już wystarczająco dziwna wizją ("Baw się kotku grzecznie a tatuś idzie doglądać interesu") ale może przynajmniej by się nią zajmował ale Asmodeusz jako teść Gabrysia zwiastuje armagedon Very Happy

Andate

Mam wielką nadzieję, że powstanie jakaś kontynuacja. Gabriel w innej, niż tylko regent Królestwa roli, bardzo mi odpowiada. Smile

W kwestii stylu- są na forum osoby bardziej kompetentne w tej dziedzinie, więc zostawiam to im.
A Mod... Pierwszym obrazem jaki mi przyszedł do głowy była wizja Asmodeusza z siekierą i "Gabriel, musimy porozmawiać!"

Lukseja

Zabiłyście mnie.
Ja się spodziewałam ciszy, a tu huhu!
Nie no z założenia, to miało być jedno zdjęcie z całego albumu i żeby było gorzej - wczoraj we własnej głowie napisałam tego z piętnaście.
Lachony moje, to jest marysuistyczne, modanasukcesowe romanosidełko, które piszę sobie dla poprawy humoru...
Więc tak, no, kontynuacja będzie ale ostrzegam - ja naprawdę nie zamierzam literacko zdobywać szczytów, chcę sobie zwyczajnie pobazgrać! Pobazgrać durne romanosidełko!
Tak, Lilo jest córką Asmodeusza. Centralnie akcja ma się kręcić wokół parek - których w rodzinie i okolicach nie brakuje.
Ej <mina niedowierzania z komixxów> chcecie to...?

Daeva

Daaaj.....
Ja chętnie poczytam wszystko co spłynie z twego pióra, Lux. Z moją koleżanką właśnie tworze postać małej Maldat, córeczki Asmodeusza. Tylko na razie mała ma wygląd i zachowanie uroczej ale dość krnąbrnej pięciolatki.
Chcę poznać twoją wizję latorośli Moda^^

Lukseja

O.O *rypła się z z takim hałasem z krzesła, aż sąsiedzi zakrzykli:
- WTF are u doing, Anna?!

No cóż. Powiem tak - Marysuistyczne, literacko gówniane, modonasukcesowe romanosidełko raz! *podaje pudełko na wynos*
A może frytki do tego...?

...do tego planuję zrobić z tego crossover...
*chowa się*

Daeva

< Chichra się jak szalona>

I dużą colę do tego poproszę:p

Taką Marysie Zuzannę jakoś mogę przetrawić.

Lukseja

Lilo będzie jedyną Marysią Zuzanną w tekście, bo ona jest moim Superego. Mamusia Lilo będzie Id. Ego będą mężczyźni tego tekstu... Very Happy

*podaje dużą colę*

Daeva

< Zasysya się na słomce>

A można się dowiedzieć co dalsze menu przewiduje:P?

Marcina

Hm, ja się chyba też skuszę na ciąg dalszy, jeśli obiecujesz dużo modonasucesowości xD (i mało marysuizmu, błagaaaam, Hija wystarczy!)

Ale Moda jako czyjegokolwiek ojca nie kupuję; nie na darmo nosi przydomek "Zgniły Chłopiec"

Lukseja

Hmm. Właśnie to się nazywa uprzedzenie!

Daeva

jakby na to nie patrzec, pomimo że Asmodeusz wydaje sie być zimnym i nieczyłym draniem, to przeciez troszczy się o Lampkę, i że zrobi wszystko zeby ten się nie wpakował w żadne bagno.

Wiąże to z tym że jak Mod niemal umarł po zinwigilowaniu umysłu Antykreatora to powiedział że robi to dla Głębi. Mod nie wrócił bo Głębia była stricte w niebezpieczeństwie, tylko dlatego że Lucek się wpakował w niezłe bagno bratając się z Michałem. Jak dla mnie Mod powinien był powiedzieć że zrobił to dla Lucyfera. Zatem krocząc za moim pokrętnym myśleniem, wydaje mi się że Asmo byłby zdolny jednak do okazywania uczuć i troski dziecku. Na pewno nie byłoby to od razu z buta wielkie och, jaka mam śliczną córeczkę, ale gdyby do niego dotarło że to małe stworzonko jest ciałem z jego ciała, krwią z jego krwi, to by się w nim obudziły w pewnym stopniu uczucia ojcowskie...
I myśle że niechciałby być taki jak jego rodzice i w takim stpomniu skrzywdzić swe dziecko.

Tak ja to widzę...

Lukseja

Ej. Ja to widzę jeszcze inaczej.
Nie spodoba się wam mój tekst coś czuję... Very Happy

Daeva

Każdy ma prawo do innego odczytywania danej postaci.
Takiego Asmo wykreowała moja koleżanka, takiego, który świata za swoim dzieckiem nie widzi... i byłby gotów przewrócić głębie do góry nogami jeśli ktoś by skrzywdził jego dziewczynkę.

Niech zgadnę, twój Asmo średnio się przejął faktem że ma dziecko i ewidentnie mu jej egzystencja zwisa.

Lukseja

Wręcz przeciwnie. Mój Asmo jest bardzo złożony wnioskując z twojego rozumienia - bo jest dobrym ojcem, złym mężem, okrutnym mordercą i do tego bywa jeszcze spokojny:)

Daeva

Lux... czy ja mówiłam że jego córka musi być koniecznie dzieckiem ślubnym:D

A co do mojej opinii to jestem zawsze skłonna ją zmienić... Taki model Asmodeusza poddałam jako przykład... a twojego... szczerze... nie rozgryzłam... < zakrywa się rękoma i piszczy "nie bij!">

Jak pojawia się następne "zdjęcia, to może będe mogła coś więcej powiedzieć.
Dlatego też czekam na resztę z niecierpliwością.