.:: SATOR ::.

Merkavoth

- Czułeś to kiedyś, serafinie? Założę się, że nie. Nie, nie wysilaj się, ponad twoje pojmowanie są tak przyziemne sprawy. Nie kręć głową. I nawet nie wspominaj o Hiji. Ach, trafiłem, miałeś to już na końcu języka, czyż nie? To tylko potwierdza, jak bardzo mnie nie rozumiesz. Czym tak bardzo w swoim mniemaniu różnicie się od Pistis, hm? Ciekawym. Powiesz - dla dobra Wyższej Sprawy. Sram na twoją wszechmocną Wyższą Sprawę, wiesz? Gardzę nią i podnoszę na nią moją niegodną nogę. Jak, pytam, jak macie zamiar dowodzić tym Pańskim burdelem, jeśli w pogoni za rzeczami wielkimi zatracacie prawdziwy obraz tego, co ów bajzel miał symbolizować? Tak się kurczowo trzymacie swoich durnych reguł, regulacji... Regulatorzy Pana, takeście się winni nazywać. "Proszę nie regulować odbiorników, Pan wystąpi za chwilę..."
- Jesteś szalony.
- A jestem. Jestem szalony. I wiesz co? To szaleństwo to najpiękniejsza rzecz, jaka mnie spotkała w mojej długiej, bezsensownej egzystencji.
- Bluźnisz.
- No no, tylko mi tu nie filozuj, Boski Hipokryto. Masz mnie za durnia czy Boską Bestię? Jakie bluźnierstwo jesteś mi w stanie wytknąć w obliczu nieobecności Alfy, tego, który poprowadzi cię za rączkę i powie, co bluźnierstwem jest a co nie? Och, tylko mi się tu nie dziw, panie warkoczyk, a buzie zamknij, bo ci muchy Belzebuba doń nasrają. Kto ci teraz, Mistrzu Tajemnic, zdradzi największą tajemnicę, hm? Tę o tym, jakim idiotą jesteś ty i ta wasza stajnia gabrielowa. Jakim wreszcie prawem sądzić mnie chcecie, o wasza warkoczykowość, oskarżając... na drabinę Jakubową... oskarżając o miłość??
- Miłość do Głębianki. Niższej, swoją drogą.
- A tak, do głębianki. I co w związku z tym?
- Nawet ktoś tak chory jak ty musi wiedzieć, że taki związek nie ma prawa bytu. To nie tylko wbrew boskim regułom, ale i zdrowemu rozsądkowi. Jeśli rozniosło by się po królestwie, że wyższy świetlisty...
- Wiesz co? Spadaj na drzewo oliwne, oliwki czynić kwadratowymi, jeśli ci ich kształt wedle reguł niemiły. Ode mnie się odwal, boś tak blisko zrozumienia, czym jest Jahwe, jak Jemu blisko do Królestwa. Zostaw mnie.

-------------------------------------

- I co?
- Nie da rady, nic z tego nie będzie.
Nerwowy obrót pierścienia.
- Jesteś pewien?
- Jesteś. Bardziej zatwardziała była tylko kupa Judasza, którą był w stresie popełnił, niedługo po zdradzie Syna.
- Daruj sobie takie porównania, wiesz? Niektórych tajemnic naprawdę mógłbyś mi nie zdradzać. Więc mówisz, że nie da się tego naprostować po dobroci?
- Proszę cię, Regencie, nie mów już o dobroci. Mdli mnie, jak zaczynam myśleć, czy aby pamiętam, co to słowo oznacza.
Kpiący uśmieszek.
- Tylko mi tu nie popadnij w nostalgię po straconej świetności, co?
- Nie popadnę, Regencie. Coś mi mówi, że na to już o wiele, wiele za późno...

Marcina

To jest dooooobre. Takie maleństwo... ale masz świetny język. Stylizacja może i trochę przesadzona, ale te porównania...
Wydaje mi się, że z Gabrysiem i Razjelem wpisałeś się nieźle w ich charaktery, za co chwała tobie Wink

Natomiast co do pierwszego dialogu... czy to chodzi o Sama i Lilith? Bo pierwsze zdanie nasunęło mi skojarzenia z Serafielem, ale potem przemyślałam to i uznałam, że bez sensu Wink

Oświeć

Merkavoth

Jeśli chodzi o historię, której częścią miałby być ten dialog, nie doszukuj się powiązań. Owszem, do myślenia dała mi historia ze Zbieracza, a dokładnie... historia Akne. Ale to co tu opisane to mój własny pomysł. A w zasadzie nie pomysł, impuls, spowodowany samotną nocą. Nie podlegał żadnym głębszym przemyśleniom, napisał się sam.
Ja mówiłem, że mam w głowie nieźle namieszane, prawda? Wink

Saga Kossakowskiej siedzi dość głęboko i kształtuje. Wcale nie starałem się stylizować, po prostu poczułem się jak osoba z pierwszego dialogu bo, w gruncie rzeczy, byłem nią. Wink

Wystarczy, że wyobrazisz sobie, ile Regent i jego kompania mięli okazji w ciągu życia wszechświata rozwiązywać podobnych problemów. Niech to bedzie jeden z nich, powiedzmy, że umiejscowiony niedługo przed drugim objawieniem Antykreatora.

Aisha

Mnie się podobało. Z przyjemnością, po dłuższej przerwie, wróciłam do klimatów Kossakowskiej. I właściwie dopiero po przeczytaniu tego tekstu uświadomiłam sobie, jak bardzo się stęskniłam.

Asaratte

Pomysł mi się podoba. Problematyka związków uczuciowych aniołków oraz reguł z nimi związanych nie została rozwinięta przez Kossakowską (nawet w watku Daimona i Hiji), wiec wszelkie wariacje fanowskie witam chętnie Wink

Choć po przeczytaniu tego końcowego dialogu muszę powiedzieć, że zupełnie nie zabrzmiało mi konwersacją Gabryś-Razjel. Szczególnie to chłodne i oficjalne "Regencie". Przecież Raz zawsze Gabriela Dżibril nazywał.

Myar

Takie tam jest równie dobrze napisane jak Pierwszy Znak. Jak się czyta Twoje dziełka to widać doskonale, że masz już wypracowany warsztat pisarski. Budujesz interesujące dialogi, pełne życia, nie sztuczne, co jest zresztą bardzo trudne do osiągnięcia.

nazariafiniarell

Bardzo mi się podobało. Masz świetny styl, zwłaszcza to widać w dialogach (nie są drętwe i sztuczne, można sobie wyobrazić, że ktoś naprawdę może tak mówić), ogólnie całość bardzo przypadła mi do gustu Very Happy

.

Merkavoth

Dzięki za komentarze. Muszę powiedzieć, że zdolność pisania dialogów ostatnimi czasy mi się nieco rozwinęła, a to za sprawą dość niezwykłej książki... niezwykłej przynajmniej dla mnie, ponieważ zza ruskiej granicy. Tam mało kto pisze napompowane dialogi, są naprawdę potoczne. Podobają mi się.

Lukseja

Dobrze. Ja będę oszczędna w słowach i powiem to tylko jedno słowo: dobrze.

Gabriela

Kruk_Śmierci

Bardzo ciekawy i fajny tekst. Aż mam ochotę na więcej : ) I nie będę jedyną, którą ubawił tekst o kwadratowych oliwkach Very Happy

Vida Heila

Powiem tak: tekst dobry. Podobał mi się, taki ... krótki ale przyjemny.
Tylko jednym mnie zrobiłeś ...
Z początku już się ucieszyłam, ze moze coś jednak o ognistych będzie, już się kręcę z ekscytacji ... a tu zawód ... Razjel ... =.='
Ehs ... chyba sama musze coś w tej tematyce wykminić Wink

Gabriela