.:: SATOR ::.

Lukseja

Marcina

Dzięki

Issay

Za komentarze odwdzięczam się kolejnym tekstem, co do którego nie mam pewności. W zamierzeniu miał być pojedynkowy: tematem była doba przed Upadkiem. Do pojedynku niestety nie doszło.
Zanim Lux zacznie się kłócić, że moja kreacja Samaela nie jest kanoniczna: nie myśleliście, że kiedyś Samael musiał być dobry, skoro stworzono go archaniołem? Może coś mu gdzieś tam zostało...
200 słów.

Migotanie

Księgi milczą.
Dzień przed Upadkiem był cichy, spokojny, lecz rozgorączkowane magią myśli Razjela nie pozwalały mu zabrać się do pracy. Pilne, nowe zaklęcie ochronne dla Zastępów czekało nieskończone, lecz bezcielesny lęk zmuszał Pana Tajemnic do krążenia po pracowni. Księgi milczały, żadna nie chciała podzielić się z archaniołem tajemnicą, której by jeszcze nie znał.
Jęzor ognia szeleścił, strzelał drwiąco iskrami, kiedy zrezygnowany Książę Magów opadł na fotel.
- Jestem zmęczony… - kamienne ściany przyjęły obojętnym milczeniem wyznanie najpotężniejszego maga Królestwa. Ogień szydził z jego niewiedzy, brzęczącego niczym rozjuszone pszczoły przeczucia nadchodzącej tragedii, klęski.
Noc zastała Razjela nieruchomego, pochylonego nad pustą księgą.

Światła gościnnych karczm migotały.
Noc przed Upadkiem była pełna szeptów. Samael przechadzał się po Limbo w nietypowym dla siebie milczeniu, co jakiś czas patrząc na mury pogrążonego we śnie Królestwa.
Czekał.
Męczyła go myśl przebijająca się przez pokłady bezczelności i szaleństwa, myśl szepcząca do jego uszu co, jeśli zrobiłeś źle, co, jeśli to, co nadejdzie, wymknie się spod kontroli? Lucyfer był jedynie obiektem eksperymentu, lecz niepokojąca myśl zburzyła i tę fasadę niepokornej pewności.
Co, jeśli Jasność się od nich odwróci?
Samael czekał, uciekając przed niezdefiniowanym lękiem w gorące, pachnące dymem ramiona chętnych demonic.
Świt zastał rudowłosego archanioła na murach Królestwa.

Lukseja

Ale on nie jest niekanoniczny... Wszystko na miejscu. Jak najbardziej mógł tak myśleć przed Upadkiem. Tekst ok, jak zawsze bardzo klimatyczny. Bardzo się podniosłaś warsztatowo. Gratulacje:D

Strzyga

Samael jest w zasadzie postacią epizodyczną i nie wiemy o nim praktycznie nic. Poza tym, że ma opinię zdeprawowanego skurwysyna, ale jednak zranić go można, o czym świadczy jego stosunek do Lilith. Zaryzykowałabym tezę, że ten jego wizerunek, to mimo wszystko poza - przyjęta całkiem świadomie i sprawiająca mu sporą przyjemność, ale jednak poza. Może pod tym względem Asmodeusz wrodził się w tatusia - obydwaj topią w alkoholu i hedonizmie brak sensu życia. I nie dopuszczają do siebie nikogo, żeby nie pozwolić się zranić. Hm, trzeba jeszcze raz prześledzić kanon, tym razem pod kątem wykrywania patologii rodzinnych. Rany, w tych zaświatach jest gorsze bagno niż na Ziemi.
I też uważam, że jak najbardziej mógł być dobry... no, lepszy w każdym razie. Miał naturę anarchisty i nudziło mu się w Królestwie, więc namówił Lampkę do buntu. A później nagle wylądował w piekle, z Lilith, czyli jeszcze bardziej prywatnym piekłem.
Nie wykluczam, że gdzieś pomiędzy się zawahał. To go czyni nawet bardziej wiarygodnym.

Podoba mi się. Choć chyba bardziej podobałoby mi się, gdyby było tylko o Samaelu, bo i tak to on ściąga na siebie uwagę czytelnika. Razjel i w fanfikach, i w kanonie zawsze myśli to samo. Że musi dać radę, że nie da rady, że tajemnice go przerastają, a jednocześnie wie za mało, żeby czuć się tak przydatnym, jak rzeczywiście by chciał. Jakoś nie jest to moja ulubiona postać, i tyle.

Jakoś nie jestem fanką takich form bardzo krótkich i chyba wolałam twoje poprzednie opowiadanie - pewnie dlatego, że to jest łatka, a tamto było napisane praktycznie od zera, co najwyżej oparte na kanonicznych założeniach odnośnie zniknięcia Pana. No i tam był cały archanielski team, czyli to, co najfajniejsze ^^

Marcina

Podobało mi się Wink

Na temat Sama się niewypowiadam, ponieważ nie jest moją postacią i nie mam co oceniać jego wiarygodności.
Ale Razjel mnie podbił. Czekanie nad pustą księgą...
Smile

Strzyga

Jak widać, dla każdego coś miłego Wink

(Rany, fanfik o Samaelu, a Verso się jeszcze nie wypowiedziała - to jest dopiero patologia! Laughing

)

O-Ren

Issay, krótko ale treściwie i muszę przyznać, że przypadło mi do gustu Wink

Co prawda wdarło się parę literówek, ale to nic nieznaczący drobiazg. Osobiście lubię twoje prace, są takie jakby to ująć... spokojne i zmuszające poniekąd do refleksji.
Samael mający wątpliwości, no, no tego bym się nie spodziewała Laughing

i kolejny raz utwierdzam się, że Lucyfer był tylko pionkiem potraktowanym brutalnie, skrzywdzoną marionetką.

Verso Black Rose

Strzyga

Verso Black Rose

Issay

Samael mnie chyba nie polubił, bo strasznie ciężko mi się o nim pisało. Ta licząca zaledwie 100 słów (bo chciałabym zwrócić uwagę, że obu panom poświęciłam tyle samo miejsca ;>) część była przerabiana...i przerabiana...i mam jej trzy różne wersje, a żadna i tak mi się nie podoba.
Razjela będę bronić, bo najlepiej mi się o nim pisze. Nie wiem, czy to ze względu na moją sympatię do niego, czy po prostu fakt, że jest jedynym archaniołem, którego bym nie zmieniła.

Tak czy inaczej strasznie mi miło, że taka literacka drobinka sprowokowała kilometrową dyskusję ;>

Strzyga

Issay

Gabriel jest do tego stopnia politycznym robotem, że ciężko mi wyobrazić sobie jego uczucia związane z czymś innym, niż Królestwo. Jest tak monotematyczny (władza, kryzys, władza, kryzys, koalicja, polityka, władza, kryzys), że nie umiem o nim pisać.
Michaela trawię bardziej w wydaniu Ćwieka, gdzie jest szorstkim wojownikiem, prawdziwym wodzem (z tatuażem na mordce i trzema parami skrzydeł). Porywczy, niedojrzały archaniołek za bardzo przypomina mi kilku moich kolegów i absolutnie do mnie nie trafia.
Rafael to ciapa. Od początku do końca i nie mam pojęcia, co by trzeba było zrobić, żeby nadać mu choć trochę męskiego charakteru. To chyba awykonalne...

Strzyga

Velveten

Pewnie, że by się postawił! Pewnie, że tak!
Wystarczy was na trochę zostawić i...autorka po prostu porzuciła postać Rafałka. Dużo ciekawsze było kreowanie super ekstra męskich gości, ale w końcu zrobiło się ich zbyt dużo. A Rafał zawsze kojarzył się z łagodnością, więc w powieści ździebko zbabiał...Ale to nie zawsze jest straszne.
I wydaje mi się, że jakby kto na niego wsiadł, Rafałek by się nie dał, koniec końców. No bo co w końcu, kurczę blade? :3

Issay

Velveten, wjechałaś mi na ambicję. Rafał faktycznie jest trochę zaniedbaną postacią, jednak chyba trzeba go wziąć, jakim jest.
Maleństwo literackie, prawdopodobnie niedopracowane, ale właśnie wyszło spod moich palców.

Dla ciebie, Velveten.

Magia codzienności

Każdy z archaniołów miał swoje ulubione miejsce w Królestwie.
Zapytany o nie Michael bez wahania wskazałby poligon, gdzie dzień w dzień lał się pot, krew i łzy Zastępów.
Gabriel uśmiechnąłby się po swojemu, zagadkowo i kazałby pytającemu iść do Czwartego Nieba. Wypełnione urzędami i biurami, trybikami w potężnej machinie biurokracji, bez wątpienia uspokajało Regenta.
Razjel nic by nie powiedział. Bez słowa podszedłby do okna i wskazał na słoneczne promienie otulające kolumny Hajot Hakados, na wieżyczki strzelające wysoko w niebo.
Tak, każdy z archaniołów miał swoje ulubione miejsce. Jednak… Pytający prawdopodobnie zapomniałby o czwartym skrzydlatym, tym niepozornym i cichym.
Rafael ukochał Drugie Niebo. Nie działo się w nim nic ważnego, nie było ani piękne, ani specjalnie brzydkie. Zabudowane nieładnymi domami ptactwa niebieskiego często nie było nawet zauważane… Tak jak i on.
Rafael z uśmiechem poprowadziłby pytającego pomiędzy szare budynki i wskazał małe, codzienne cuda, jednocześnie uśmiechając się do drzew i wiewiórek.

Velveten

Ładne. Dziękuję Issay <cmok>
Przesadziłaś z dosłownością wiewiórek... Razz

Lukseja

O Jezu, Issay, schałturzyłaś. Źle.

O-Ren

Ojej... to jest takie słodkie Very Happy

Małe, ale urocze i ten Rafał uśmiechający się do wiewiórek i drzew. Miodzik. Jednak jest zdecydowanie za krótkie bym mogła to jakoś ocenić, ale chociaż o Rafałku jest mowa Smile