.:: SATOR ::.

Piekielni

W rzeczywistości Piekielni nie poszli spać. Nie, żeby nie chcieli - po prostu mieli ochotę zrobić jeszcze to i owo, żeby im się potem, pod wpływem wrażeń lepiej spało. Jako władcy Wieży oczywiście natychmiast się dowiedzieli, że Blah jest w bibliotece, nie zmartwiło ich to jednak za bardzo. Ork ewidentnie lubił książki i sprawiał wrażenie, że wie do czego służą. A najcenniejsze pozycje i tak były obłożone dodatkowymi zaklęciami ochronnymi w zaciszu ich pokoi.
Korzystając z tego, że i tak nie mogą zasnąć, wyskoczyli zgrabnie rzez okno komnaty wprost na potężny konar srebrzysto białej brzozy i stanęli z rozłożonymi ramionami, wsłuchując się w Wiatr. Wieści które ten im przyniósł były nader interesujące. Ktoś o nich pytał. I to nie cesarscy, w celu załatwienia im kęsimu (czego należałoby się spodziewać po licznych atakach na drwali i kłusowników, zwykle zakończonych śmiercią takowych). Tylko jakaś grupa ludzi, wśród których wyłowili handlarkę, której poniekąd pomogli, łupiąc orków z mapy. Historia, którą Ylythin im opowiedział bardzo ich zainteresowała i postanowili zgłębić ją bardziej.
W tym celu wrócili do komnaty Safallen i usiedli sobie wygodnie na stosie poduszek. Pomedytowali chwilę, po czym uformowali w powietrzu sporą kulę, z materiału przypominającego nieco zadymione szkło. Mgła zaraz zniknęła, ukazując im radosną scenę powitania jakiegoś chłopca przez wspominaną handlarkę. Nie ma to jak dobry podgląd...
Jakże oni lubili bawić się w szare eminencje...

Merkavoth

Gotowy do drogi, Teppic wyruszył do miejsca, gdzie ponoć miała być Kryształowa Brama.

Kesseg

Teppic podróżował pospiesznie na północ, unikając jednakże wszelkich kontaktów z innymi użytkownikami traktów. Po południu minął Baerlod a wraz ze zmierzchem dotarł do Gobby, goblińskiej wioski górniczej. Tam natknął się na kolejnego mefita powietrza.
- Jam jest Scudrelio, niewykrywalny szpieg i najbardziej chyży posłaniec! - przedstawił się - Mój pan kazał mi pilnować mężczyzny ze złym okiem a potem przekazać ci wieści. Otóż ów mężczyzna wsiadł na cesarski okręt płynący do Baerlod! Wieści przekazane, zadanie wypełnione! Scudrelio znów osiągnął sukces! - stwór wzniósł się radośnie w powietrze.

Statek Luny zmuszony był opłynąć Wyspę Siedmiu Księżyców. Podróż płynęła spokojnie do momentu w którym wiatr zamarł nagle, żagle oklapły a statek prawie się zatrzymał. Jeden z żeglarzy zauważył, że do statku płynie duża grupa jaszczuroludzi - ich liczbę oceniono na 3-4 tuziny.

Piekielni

- Jeja, tyle czasu minęło, a ona jeszcze o nas nie wie? Ci strażnicy oczu nie mają, czy co? - prychnął Safalloth, wkładając do ust orzech nerkowca.
- Fakt, jacyś głupi chyba, czy coś. Największą atrakcję przegapić... - stwierdziła siostra, ze znudzeniem mieszając lipową herbatę z miodem w czterystuletnim, bursztynowym kuflu rzeźbionym w smoki. - A mogliby dostać awans. A tak, to... Słuchaj, a może by tak jednak...
- ...Szepnąć wietrzykowi słówko? - zasugerował brat. - Można by, ale nie wiem, czy nie lepiej jeszcze zaczekać. Zwłaszcza, że musimy pilnować tych tam w dole. Nie, żeby nie dało się ściągnąć tej całej bandy od handlarki tutaj, ale jednak... No, wiesz.
- Wiem - dokończyła, apatycznie. Nagle przez otwarte okno do komnaty wleciał Kirara.
Dwa blade łebki uniosły się z zainteresowaniem.
- Jaszczuroludzie? Fajnie, wreszcie coś się dzieje! - zawołało jedno.
- No ba, że w dechę. Reagujemy, czy nam się nie chce? - zapytało drugie.

Merkavoth

- Baerlod mówisz... - Teppic podrapał się w brodę, zadumany, po czym wzruszył ramionami - no cóż, Karrakisowi się drzwi otworzy tak czy tak, a potem zajmiemy się złym okiem...
- E, goblin! A gdzięchta ka gruzy spiczołuchów? - odezwał się, mając nadzieję, że tutejsze gobliny jakimś sposobem dzielą narzecze z kuzynami z Faerunu, gdzie pierwszy raz spotkał ich nieszukającą za wszelką cenę guza, odmianę. Miał też cichą nadzieję, że i ta woli pogadać, niż chwycić za co tam jest pod ręką, naprawdę nie miał na to czasu.

Kesseg

Dwa gobliny spojrzały po sobie i zachichotały.
- Przyjezdny. - skomentował jeden.
Drugi zwrócił się bezpośrednio do Teppica:
- Masz na myśli elfickie katakumby, człeku?
- Raczej chodzi mu o te niby magiczne kamulce. - stwierdził pierwszy.
- Ach, to musisz iść traktem w stronę naszych kopalni, wybrać prawą odnogę a minąwszy wejście do kopalni zagłębić się w las, by po pewnym czasie skręcić w prawo. Wypatruj seledynowego blasku a na pewno trafisz.
- Nim ruszysz w dalszą drogę, może z wdzięczności postawisz nam po kufelku czy dwóch? - Teppic spodziewał się czegoś podobnego, byłoby dziwne, gdyby gobliny zrobiły coś bezinteresownie.

Merkavoth

- Czas mi w drogę, ale z miłą chęcią napije się kolejkę czy dwie z tak pomocnymi panami - odparł natychmiast Teppic, nie pozostawiając śladu po wcześniejszym akcencie - jeno gdzie? Macie tu karczmę, co i człowieka ugości? Słyszałem co nieco o goblińskich trunkach i choć gardło mam zaprawione, boję się, czy mnie aby na wskroś do podłogi nie przeżrą...

Kesseg

Gobliny zaśmiały się.
- Czasem i ludzie się tu zatrzymują, więc Gragtak ma napitki odpowiednie i dla słabszych żołądków i głów.
W gospodzie Teppic zamówił ludzką wódkę, która choć nie była najlepsza, na pewno mniejsze stanowiła niebezpieczeństwo dla zdrowia od goblińskiej gorzałki.
Przy kielichu gobliny przyznały, że "troszkę" się pomyliły i po wejściu w las musi skręcić w lewo, a nie w prawo. Przy drugim zaś dowiedział się, że nie jest pierwszą osobą, która zmierza tą drogą. Wcześniej tego dnia w stronę Kryształowej Bramy powędrowała elficka łowczyni.

Merkavoth

- O proszę... - skwitował tajemniczo Teppic - czyżby turystka? Sądzę, że wam tu musi sporo elfów przełazić, odwiedzać dawne śmieci i tak dalej i tak dalej... no nic, jak spotkam, pozdrowie od was. Dobre z was chłopy, a i mordy sobie po próżnicy a darmosze nie ciułacie - dodał po chwili Skryba z uśmiechem, żartobliwie grożąc palcem - Gragtak, łap monety i tym panom potem też nalej. Ja spadam na spacer. Bywajcie.

Gdy już wszelkie formalności dokonały się a Teppicowa, zasilona ostatnio przy kościach sakiewka, nieco mniej ciążyć poczęła, udał się Skryba we wskazanym kierunku. Co prawda nie czuł się w lesie tak pewnie, jak elf, ale o ukrywaniu się w cieniu miał to i owo do powiedzenia, toteż w momencie opuszczenia wioski... amba fatima, było - wsysło.

Kesseg

Teppic ruszył w las, kryjąc się w cieniu. Dzięki wskazówkom od goblinów bez trudu dotarł na miejsce. Ale ktoś dotarł tam przed nim...
Złotowłosa elfka w skórzanej, kolczastej zbroi stała pośrodku kręgu tworzonego przez sześć kryształowych obelisków o szarozielonkawym kolorze. Zarówno w diadem jak i w amulet, który miała na szyi, wprawiono błękitne klejnoty, które teraz jarzyły się magicznym blaskiem. Wyglądało na to, że jest w trakcie przeprowadzania jakiegoś rytuału...

Merkavoth

Teppic postanowił poobserwować sytuację. Nigdy nie wiadomo, w czym się przerwie, gdyby chciało się w czymś przerwać.

Yavanna

Luna gdy tylko wyjżała za burtę zaczeła skłądać zaklecie sieci, mając nadzieje że przynajmniej część pozlepianych jaszczuroludzi pozbawiona możliwości ruchu utonie.

Kesseg

Nagle na statku pojawił się jaszczur w kolorowej pelerynie na ramionach i z kosturem ozdobionym szczurzą czaszką.
- W imieniu Shasiego, władcy wielkiego miasta Samandron, zapraszam was, byście odwiedzili naszą metropolię! - zawołał we wspólnym języku - Nie radzę odmawiać, moi bracia nie przyjmą jej dobrze. - wskazał kosturem kierunek z którego płynęli pozostali jaszczuroludzie.

Yavanna

-Czy gwarantujesz nam bezpieczny powrót na nasz statek?

Kesseg

- Wrócicie na statek, gdy dopełnicie zwyczaje naszej gościny... Oczywiście o ile nasz władca nie zadecyduje inaczej. - odparł dumnie jaszczur.

Kiedy elfka zakończyła rytuał, kamienie kręgu rozjarzyły się blaskiem przechodzącym od koloru morskiego w seledyn.
Pośrodku kręgu, w rozbłysku magicznej energii pojawiły się cztery kolejne postaci:
- rudowłosa kobieta-wojowniczka, której napierśnik ozdobiony był motywem feniksa
- młoda blondynka w czarnej, prostej sukni opierająca się na złocistym kosturze
- mężczyzna o długich, białych włosach noszący szarą szatę typową dla biednych, wędrujących mnichów
- niziołek w czerwonej kamizelce uzbrojony w łuk
Czwórka ta przywitała się z elfką krótko i bez wylewności. Następnie wszyscy ruszyli na południe, w kierunku Gobby, nie wiedząc najwidoczniej, że są obserwowani.

Merkavoth

- A to ciekawe - mruknął Skryba sam do siebie - jak przystanek dyliżansów w Swerde niemal... choć Rudra, zobaczymy, czy coś zapamiętałem z tego, co tam wyśpiewywała, może ułatwi nam to zadanie.

Kesseg

Teppic był świadkiem jedynie końcowej części rytuału, więc nie był w stanie swoich obserwacji wykorzystać. Ale też nie potrzebował wcale aktywować Kryształowej Bramy. Chciał jedynie wykorzystać fakt, że w tym miejscu osnowa rzeczywistości była wyjątkowo cienka.
Kiedy upewnił się, że został sam, rozpoczął otwieranie Bramy, przez którą mógł przejść Karrakis. Kornugon nie kazał na siebie czekać - przybył wraz z ósemką czerwonych abishai, będącą pod jego bezpośrednim rozkazem.
- Trochę ci to zajęło... - mruknął baatezu.

Piekielni

Piekielni stwierdzili po dłuższym namyśle, że w sumie na razie nic się nie dzieje i nie muszą pomagać Lunie. Na wszelki wypadek jednakże postanowili za nią polecieć. Ale nie mogli się przecież rzucać w oczy...
- Będziemy potem wyglądać jak złomy - stwierdziło jedno matowo.
- Trudno. Ale nam przynajmniej skarb nie zwieje. Trzeba je stale mieć na oku! - odparło drugie tonem skazańca. Jeśli Luna z nimi pójdzie, oni nie spuszczą jej z oka. I trochę się przy tym rozerwą.

Yavanna

- Wybacz mi, ale nie znam zwyczajów waszej gościny. Czy byłbyś tak uprzejmy i mi je przybliżył?
Luna poszukała wzrokiem Li'sheny zeby zobaczyć przynajmniej po jej minie co o tym myśli.

Kesseg

- Biorąc pod uwagę, że moi bracia zaraz tu będą, stwierdzam, że nie macie czasu na pogaduszki. Decydujcie. - jaszczur nie był zbyt miły, ale bycie miłym nigdy nie leżało w naturze ich rasy.
Li'shena podłapała kontakt wzrokowy i wysłała telepatyczną wiadomość:
"Nie mamy na to czasu. Poza tym nie ufam tym gadom. Pewnie skończymy jako obiad, a nie jako goście. Mogę spróbować zneutralizować zaklęcie, którego użyli, by unieruchomić nasz statek, ale musisz dać mi czas."